Mimi komt in een rusthuis terecht mede door toedoen van haar kinderen Elisabeth en Fréderic.

We leren haar kennen binnen de vier muren van haar kamer, als iemand die zich naar de gewoonten schikt zoals het rusthuis van haar verwacht. Dit is echter niet Mimi zoals ze werkelijk is.  

Met andere woorden, de dagelijkse realiteit van veel bejaarde mensen. 

De tijd tikt door, de dagen slepen zich voort, alles is routine, het voelt aan als LEVENSLANG! 

Tot op een dag Mimi iets onderneemt dat tegen de regels van het rusthuis indruist. Van dan af broedt er iets in haar dat niet alleen haar leven, maar ook dat van de anderen zal veranderen.